ریتالین دارویی است که توسط نوجوانان و جوانان (محصلین و دانشجویان) در شب‌های امتحان و بطور عمده برای بهبود تمرکز و کاهش خواب مورد استفاده قرار می‌گیرد. گزارشاتی وجود دارد که فروش این دارو در دوره‌های برگزاری امتحانات تا 50درصد افزایش می‌یابد.
یکی از علل شیوع قابل توجه مصرف این دارو عدم اطلاع از عوارض جانبی آن است، عوارضی از قبیل تهوع و استفراغ، بی اشتهایی، بی‌خوابی، افزایش اضطراب، احساس سرگیجه و سردرد، خارش و جوش‌های پوست و در مواردی بروز حالت‌های روان پریشی است.
عوارض مصرف طولانی مدت ریتالین یا مقدار زیاد و خود سرانه آن می‌تواند از این هم خطرناک تر باشد و حتی موجب مرگ در نوجوانان و جوانان می‌شود.
ریتالین در موارد مصرف خودسرانه، پتانسیل بالای اعتیاد آوری دارد و این نوع مصرف با شرایطی که این دارو توسط پزشک (روانپزشک) برای درمان اختلال بیش فعالی و کم توجهی در کودکان و نوجوانا بکار می‌رود، متفاوت است و مصرف ریتالین در درمان این اختلال باعث اعتیاد نمی‌شود.
مطالعات نشان می‌دهد که مصرف همزمان ریتالین با الکل می‌تواند عوارض جانبی ناشی از مصرف آن را بطور قابل توجهی افزایش دهد و شانس مرگ ناشی از مصرف آنرا افزایش می‌دهد.
فروش ریتالین برای درمان اختلال بیش فعالی و کم توجهی و بطور کلی مصارف پزشکی، با نسخه پزشک استو معمولاً در داروخانه‌های منتخب و با تشکیل پرونده برای بیمار صورت می‌پذیرد، ولی متاسفانه همچون بعضی از داروهای دیگر که قابلیت سوء مصرف دارند از تعداد معدودی داروخانه‌ها نشت می‌کند و به ویژه در فصول برگزاری امتحانات به دلیل افزایش تقاضا در دسترس نوجوانان و جوانان قرار می‌گیرد.
یک مطالعه در کشور آمریکا بر روی دانشجویان کالج نشان داد که 29درصد آنهایی که مصاحبه شدند، سابقه مصرف ریتالین داشتند. در یک مطالعه طولی در یک دوره چهار ساله مشخص شد که شیوع سالیانه مصرف آمفتامین در دانش آموزان پایه‌های هشتم، دهم و دوازدهم به ترتیب 2.7، 4.3 و 4.5 گزارش شده است. در همین دوره شیوع یکساله در دانشجویان حدود 5درصد گزارش شد.
مطالعات در داخل کشور نشان می‌دهد مصرف «ریتالین» در دانشجویان بعد از الکل، مواد خانواده حشیش، تریاک و ترامادولرتبه پنجم را به خود اختصاص می‌دهد.
